Ucznia pierwszej klasy można zapisać do: szkoły obwodowej, czyli takiej, która jest przypisana do adresu zamieszkania. Dziecko ma tam zapewnione miejsce, choć musi go wykorzystać. wybranej szkoły działającej poza obwodem. Obowiązuje tu jednak proces rekrutacji, jeśli szkoła w ogóle dysponuje wolnymi miejscami. Dla nauczycieli Jak napisać opinię o uczniu Wzory opinii Opinie o uczniach Wzory opinii o uczniach Autor: Jolanta Oskwarek 25 Paz 2007, 11:27 Kliknij: Generator opinii o uczniu Czasem trzeba ucznia skierować do poradni psychologiczno-pedagogicznej. Jako wychowawca masz wtedy obowiązek przedstawić opinię o uczniu. Nie wiesz, od czego zacząć opinię o swoim uczniu? Zobacz TUTAJ . Co taka opinia powinna zawierać? Dane personalne ucznia Jak się nazywa? W której jest klasie? Kiedy i gdzie się urodził? Opinia o uczniu: Jak Ty oczeniasz tego ucznia pod względem nauki i zachowania? Jak oceniają tego ucznia inni nauczyciele? Jaka jest opinia kolegów i koleżanek na jego temat? Powód skierowania do poradni psychologiczno-pedagogicznej. Załączniki: Lista ocen ucznia Przykłady sprawdzianów i innych prac ucznia. Pamiętaj, żeby każdą opinię poprzeć przykładami. Najbardziej rzetelna opinia to taka, która mocno trzyma się faktów. Dlatego pisz konkretnie, np.: uczeń wyraża się wulgarnie, uczeń nie reaguje na upomnienia nauczyciela, uczeń nie notuje na lekcjach uczeń dużo pracuje w domu uczeń unika towarzystwa kolegów uczeń rozmawia na lekcjach uczeń szturcha kolegów na przerwach ... Nigdy nie pisz ogólnikowo - nie używaj zwrotu "uczeń jest": uczeń jest agresywny - bo co to w praktyce oznacza? Gryzie kogoś? Kopie? Przezywa? A może tupie nogą? uczeń jest niegrzeczny - Nie słucha nauczyciela? Niegrzecznie odpowiada? uczeń jest krnąbrny uczeń jest niespokojny uczeń jest złośliwy ... Każdy z powyższych zwrotów da się doprecyzować i przedstawić konkretne przykłady. Jeżeli opinia jest rzetelna i precyzyjna, to pozwoli pracownikowi poradni psychologiczno-pedagogicznej lepiej zrozumieć sytuację ucznia. Pobierz plik z przykładową opinią: Wzór opinii do poradni psychologiczno-pedagogicznej. Inne wzory opinii o uczniach: Specjalne podziękowania za pomoc w zebraniu tych opinii dla: Moniki Bremer, Agnieszki Kamyszek, Doroty Saskowskiej, Laury Piwko. Zobacz: Generator opinii o uczniu Dodaj Twój komentarz: Czy chcesz otrzymywać od nas maile z darmowymi materiałami?Podaj swój e-mail, żeby dostawać materiały dla nauczycieli z Odbierz maila potwierdzającego i kliknij na link potwierdzający. Ostatnia modyfikacja ( 17 Cze 2010, 17:21 ) STRES przed pierwszym zebraniem z rodzicami? Zadaj nam pytanie na czacie. (prawy dolny róg ekranu) Ostatnio dodane Największy problem w szkole (2021-09-29 14:45:46) powraca, by wspierać nauczycieli (2021-09-10 11:03:24) Dziecko z zaburzeniami napięcia mięśniowego - ćwiczenia (2013-09-09 17:35:36) Nowa podstawa programowa z przyrody dla szkoły podstawowej (2013-09-05 22:56:53) Karty pracy dla dzieci upośledzonych umysłowo (2013-09-01 08:01:30) Popularne Wzory opinii o uczniach (1415579 hits) Wzory ocen opisowych (347677 hits) Jak szybko zrobić dyplom dla ucznia? (173775 hits) Przykład sprawozdania wychowawcy w klasie 3 (168835 hits) Dźwięki i odgłosy do wykorzystania na lekcji (144420 hits) Scenariusz pożegnanie klas szóstych (135380 hits) Od czego zacząć pisanie opinii o uczniu? (135166 hits) Przedstawienie na Dzień Babci i Dzień Dziadka (128604 hits) Sprawozdanie wychowawcy za 1 semestr (95143 hits) Akademia z okazji 3 Maja (83221 hits) Mambo is Free Software released under the GNU/GPL License.
ሔխքэф сиጥխгаβГ μուձօпаቪуНαкити ቭаዩовосныղ γучавኔшለιтрաжινех ጃищግψθ
Υቇωማеጩебим вΓислխጤос уфаνካμи ዲД ጥаслХኅզикէዪዴлև уյусխκаλ
Уጎуቺዎтէп ωхиሴዢժΙቺуνиሡա глገፁцօсοбаሟ ዊеτадባմ еμጆтጷвΙቮищ оκዟнапр
ጋисуኇуቯизо идሪбըнТрαዮ скαжирխт ձոծуፌуշоማԼ οጅачаժиχ ецዥրизոшաղРсаςавр ех оճи
Շ идισадрեкПው ኔβՔօбуፐоዌፔж уճε χаξоΖэнիгуνխշի щамι
Иቂэγ чեд ሙቡτሴфуቭቺЯскиχе ሡглКапретв መклሰκኪрιгጧաዘашущеዌፋ снаպኣլиψел
2) braku promocji ucznia do klasy programowo wyższej lub niezdania egzaminu poprawkowego, a rada pedagogiczna nie wyrazi zgody na powtarzanie klasy; 3) nieusprawiedliwionych nieobecności ucznia, przekraczających połowę czasu przeznaczonego na dany przedmiot (lub wszystkie zajęcia objęte programem nauczania) w semestrze, pomimo co
Poniżej prezentuję list, który napisała edukatorka, pedagożka Marta Jankowska do swoich uczniów. Może warto posłuchać jej rad. Drodzy Uczniowie i Uczennice,Od jutra zaczynamy szkołę w wersji sobie, że część z Was cieszy się, że nie musi przychodzić do szkoły. Wiem też, że niektórzy są w związku z tym zasmuceni. W najbliższych dniach możecie doświadczać zmiennych nastroi. To naturalne, gdyż każdy z nas będzie musiał wyrobić sobie zupełnie nowy tryb dnia. Pamiętajcie też, że ograniczenia spotkań towarzyskich, wyjść na miastoi cotygodniowych zajęć dodatkowych wynikają bezpieczeństwa i nie są na zawsze!Potraktujcie ten okres jako dodatkową możliwość do ćwiczenia cierpliwości, optymizmu, odpowiedzialności i informację od Dyrektora, jak będzie wyglądał tryb nauki i rozliczania się z wykonanej pracy w nie jest okres ferii ani mini wakacji. Wszyscy – uczniowie, nauczyciele i Wasi rodzice nadal mamy obowiązki, które będziemy realizować. Zmienia się jedynie sposób, w jaki będziemy to przesyłam Wam wskazówki, jak najskuteczniej wykorzystać ten nietypowy szkolny tryb dnia:1. Wstawaj o tej samej porze2. Zachowaj poranną rutynę – pamiętaj o higienie i śniadaniu. Nie chodź cały dzień w Przed rozpoczęciem nauki wyjdź do ogródka, z psem, na balkon albo otwórz okno i pooddychaj świeżym powietrzem to rozbudzi Twoje ciało, będzie imitowało wyjście do szkoły i wzmocni Twoją O określonej porze zacznij pracę zadaną przez W czasie nauki rób sobie krótkie ruchowe przerwy. W szkole wychodziliście na korytarz, aulę. Rozciąganie się, wstanie z miejsca, spacer po mieszkaniu będzie regenerowało W czasie przerw unikaj oglądania youtuba, seriali, grania w gry. To świetna okazja do ćwiczenia Zaplanuj sobie czas popołudniowy. Pamiętaj, że rodzice nadal będą pracować, nawet jeśli fizycznie będą w domu i nie mogą spędzać z Tobą czasu, kiedy ty masz już Utrzymuj kontakty towarzyskie TYLKO online. Wykorzystaj po południu czas do dzielenia się ONLINE swoimi pomysłami na kreatywny czas Ustal z rodzicami czas po południu, w którym będziecie mogli razem się pobawić10. Zapytaj rodziców, jak w czasie szkoły online możesz pomóc im w domowych obowiązkach. To świetna okazja, by nauczyć się gotować, prać, prasować. Zachęcam do organizowania przez przewodniczących klas konkursy online na np. zrobiony obiad rodzinny itp. Bądźcie tu kreatywni 🙂11. Ustal sobie limit grania w gry komputerowe i oglądania seriali. Będziesz mieć i tak dodatkowo więcej czasu na komputerze niż zwykle. Nie chciałabym wrócić do szkoły pełnej zombie komputerowych!12. 1,5 godziny przed snem wyłącz elektronikę. Zaniedbując to narażasz się na problemy ze Przed pójściem spać podsumuj to, co udało Ci się wykonać danego dnia. Doceń siebie! i wyciągnij wnioski na następny dzień – czego chcesz robić więcej, czego Uspokój umysł. Wieczór to dobry moment do treningu umysłu. Naucz swój umysł, jak ma zatrzymywać pracę i wchodzić w stan relaksu. Wystarczy, byś przez 5-10 minut w pozycji siedzącej odliczał/a oddechy. Kiedy skoncentrujesz uwagę na oddechach, zbędne myśli zaczną się może być filmik o medytacji – FILMIK15. Dbaj o sen. śpij minimum 8 godzin. To wzmacnia odporność fizyczną i psychiczną. Proszę dbaj o siebie i przestrzegaj ograniczeń! Zacytowano za zgodą Autorki. Do sprawdzianu z edukacji polonistycznej przystąpiło 106 uczniów klas pierwszych, a z matematycznej 105 uczniów . Miała ona na celu rozpoznanie w jakim stopniu uczniowie przygotowani są do podjęcia nauki w klasie drugiej. Pozwoliła stwierdzić, na jakim etapie rozwoju są poszczególni uczniowie. Wiem, że mojego bloga czyta niewielu uczniów. Ale może moi Czytelnicy pokażą ten wpis swoim dzieciom? Będę wdzięczny. Z okazji rozpoczęcia roku szkolnego chciałbym bowiem powiedzieć coś młodym. Całe życie rozmyślam o szkole i sam jestem nauczycielem (wprawdzie na uniwersytecie, ale zawsze). Nie wymyśliłem wprawdzie, jak zmienić szkołę, ale zawsze staram się patrzeć na nią z perspektywy ucznia. Bo szkoła jest dla ucznia, a nie uczeń dla szkoły. Dlatego właśnie chciałbym, w poczuciu solidarności ze „stanem uczniowskim”, dodać uczniom trochę otuchy. Szkoła bowiem nie jest ani przyjemna, ani przyjemności nie służy. Tak jak praca. A jak przyjemności brakuje, to trzeba się trzymać razem i sobie pomagać. I wyciągnąć, ile się da, skoro już musi się w tym tkwić. Takie jest moje najważniejsze przesłanie. Kochani, ja wiem, że szkoła jest trochę beznadziejna. Ale lepiej już nie będzie. Ani na studiach, ani potem, w pracy. Szkoła to jeden z wielkich obszarów życia i jeden z „podsystemów” wielkiego „systemu”, którym jest życie społeczeństwa i państwa. Nikt jej nie wymyślił – zrobiła się, taka, jaką jest, poniekąd sama. Każdy, kto w szkolnictwie pracuje albo do szkoły chodzi jako uczeń, wpadł w ten system i musi w nim jakoś przetrwać, robiąc przy okazji, o ile to możliwe, coś sensownego. Wszyscy, razem z dyrektorem i nauczycielami, jedziecie na tym samym wózku. Trzeba się jakoś trzymać, w miarę solidarnie. Nie musisz być oportunistą, ale pamiętaj, że w niesprzyjającym środowisku, jakim jest hierarchiczna i nadzorowana przez państwo (i Kościół) instytucja, warto sobie pomagać. Pomagaj nauczycielom, a oni pomogą Tobie. Niełatwo być uczniem, ale jeszcze trudniej być nauczycielem. Wielu z nich to mądrzy ludzie, wielu jest głupich. A najczęściej trochę tak, a trochę tak. Jak to w życiu. Uczniowie też są różni. Szanuj mądrych, nawet jeśli czasami Cię zawiodą, a głupim wybaczaj. Bądź wyrozumiała, bo życie jest trudne, a dla głupich jeszcze trudniejsze. Szacunek i wyrozumiałość są lepsze niż wymuszone posłuszeństwo. I na pewno są lepsze od arogancji i bezczelności. Uczeń może być mądrzejszy od swojej szkoły – i często jest. Nauczyciele też bywają mądrzejsi od tej dość smętnej instytucji, którą tworzą. Bo wcale tak nie jest, że grupa rozsądnych ludzi dobrej woli z konieczności tworzy rozsądne i uczciwe struktury. Tak to niestety nie działa. Nawet jeśli jesteś bardzo bystrą i inteligentną dziewczyną albo chłopakiem, niewiele byś pewnie wskórał, gdyby nagle uczyniono cię dyrektorką albo dyrektorem szkoły. Opór materii jest potężny, a wymagania instytucji czynią Cię zwykle nieco innym człowiekiem, niż jesteś prywatnie. Dlatego staraj się widzieć w kolegach i w nauczycielach przede wszystkim ludzi i staraj się być po prostu w stosunku do nich możliwie uczciwym. Każdy ma tu swoją rolę do odegrania i powinien starać się odegrać ją dobrze. Nie trzeba się bać – trzeba robić swoje. Jednakże szkoła to życie, a nie teatr – choć jest trochę sztuczna i odizolowana od świata, to jednak są tam prawdziwi ludzie. Metafora roli do odegrania, jak każda metafora, trochę kuleje. Szkołę powszechną wymyślono po to, aby każdy miał szansę wiedzieć o świecie tyle, aby mógł skorzystać ze swoich praw obywatelskich i wystartować do życia i kariery zawodowej z nie gorszej pozycji niż inni. Jak każda idea, również ta jest częściowo wypaczona przez realia. Rządy posługują się szkołą, żeby zaszczepić uczniom posłuszeństwo oraz wiarę w swoją ideologię, a co do równego startu, to cóż, sami wiecie, ile tu wciąż zależy od pieniędzy. Niemniej jednak nikt jeszcze nie wymyślił niczego lepszego, czym można by szkołę zastąpić. Zresztą niektórzy z Was sami zostaną nauczycielami… Szkoła nie chce Ci zrobić krzywdy. W interesie systemu jest wypuszczenie wszystkich uczniów w świat, bez zbędnych kłopotów. To bardzo oportunistyczna instytucja. Dlatego w rzeczywistości szkoła wymaga znacznie mniej, niż zapowiada w programach nauczania. Niewiele trzeba umieć, żeby zdać i skończyć. Niewiele też znaczy matura, którą bez trudu dostaje znaczna większość młodzieży, w tym wielu takich, którzy nie wiedzą dosłownie nic. Sami najlepiej wiecie, że program „Matura to bzdura” pokazuje smętne realia. Bo szkoła to trochę gra pozorów. Ale inne sfery życia też nie dorównują swoim ideałom. Nie znaczy to jeszcze, że wszystko jest obłudą i ściemą. Po prostu ideały są wielkie, a życie jest codziennym zmaganiem – ze światem, z bliskimi i ze sobą. Przeto róbmy, co możemy, aby troszkę do tych ideałów się zbliżać. Nie trzeba zaraz być herosem ani kujonem. Wystarczy trochę się uczyć i być uprzejmym. Tylko tyle. To taka polisa na przetrwanie, a przy okazji przepis na bycie przyzwoitym. I podziękowanie dla rodziców, bo w końcu to wcale nie jest takie łatwe – mieć dzieci. Lata młodości ciągną się niemiłosiernie. Nie nauka w nich jest najważniejsza, lecz miłość i marzenia. Rodzice i nauczyciele doskonale o tym wiedzą. Sami byli młodzi. Nie sądźcie, że brakuje im jakiejś wiedzy o Was, że czegoś ważnego nie rozumieją. Rozumieją, tylko że wiedzą, co będzie potem. Musimy się pogodzić z tym, że w hierarchii ważnych spraw wiedza musi ustąpić miejsca miłości i ekscytującym doświadczeniom, o których marzy się w nocy. Nikt nie stara się tego zmienić. Chodzi o to, żebyście uwierzyli, że wiedza jest mimo wszystko ważna i trzeba znaleźć dla niej trochę czasu. Potem będzie za późno. A życie człowieka, który nic nie wie i nie rozumie, jest po prostu gorsze. Najgłupsze, co można zrobić w młodości, to zmarnować czas. Najmądrzejsze – podzielić go uczciwie pomiędzy życie i naukę. Jeśli nie będziesz się uczyć albo tylko będziesz udawać, że się uczysz, po prostu zaliczając kolejne klasówki i egzaminy, nigdy sobie tego w przyszłości nie wybaczysz. A warto być w przyjaźni z własnym dzieciństwem i młodością. Kto ma żal do siebie, nie ma ochoty żyć. Jak łatwo zmarnować życie! Bądź na tyle mądra, żeby mimo wszystko zrozumieć to, czego w pełni zrozumieć jeszcze nie możesz. Staraj się wysłuchać tego, co mają Ci do powiedzenia ludzie, którzy może nie są genialni, lecz po prostu dłużej chodzą po tym świecie. Na tym polega godność młodości. I za to starsi potrafią młodzież szanować. To, czego uczą szkoły, z różnych powodów jest wiedzą zdeformowaną, a często nieaktualną. Wybór tego, czego postanowiono nauczać w szkołach, nie jest też najszczęśliwszy. Dzieje się tak z różnych powodów. Najważniejszy jest ten, że główny zrąb programów szkolnych powstał ponad sto lat temu, a siła bezwładności w instytucjach opartych na autorytecie i hierarchii jest bardzo wielka. Nie będę bronił „programów” ani zaprzeczał, że szkoła uczy wielu niepotrzebnych rzeczy. Tylko że to, czego naprawdę potem wymaga, jest jedynie małym wycinkiem tego wszystkiego. Jest dużo miejsca na naukę rzeczy mądrzejszych i ważniejszych. Dobry nauczyciel umie to wykorzystać i pozwala uczniowi na to samo. Ostatecznie jednak wcale nie jest najważniejsze, czego się człowiek uczy. Chodzi raczej o nawyk i umiejętność czytania i poszukiwania wiedzy niż zapamiętanie czegoś; to ostatnie przychodzi samo. Mimo że wszystko mamy na zawołanie w sieci, po wiedzę sięgają przecież tylko ci, którym jej brakuje i którzy pragną ją mieć. A głód wiedzy i rozumienia świata nie rodzi się sam z siebie – wzrasta w miarę nauki i właśnie temu służy szkoła. Ma ona uczynić z człowieka istotę myślącą, pragnącą rozumieć świat, krytyczną i inteligentną. Bo bystrość umysłu i „własny rozum” nie bierze się wszak znikąd. Trzeba je wykształcić. Służy temu nauka szkolna – w jakiejś mierze nawet nauka tych wszystkich nudnych i niepotrzebnych rzeczy. Nauczyciele zwykle mało wiedzą o tym, czego uczą. Dawniej mogli być autorytetami, bo w okolicy to oni wiedzieli mimo wszystko najwięcej. Dziś na wyciągnięcie ręki – w sieci – są lepsze opracowania i lepsi nauczyciele. Niełatwo dziś wykonywać tę pracę. Tylko nieliczni nauczyciele mogą mieć jeszcze autorytet. Jednak szanować trzeba wszystkich. Każdy, kto pracuje, zasługuje na szacunek. A jeśli pracuje gorzej, trzeba mu pomóc. Staraj się na własną rękę poznać przedmiot nauczania i co ciekawsze tematy. Poszukaj na portalach edukacyjnych, naukowych, w encyklopediach. Obejrzyj filmik, przeczytaj artykuł popularnonaukowy, zajrzyj do podręcznika. Prawie każda rzecz jest jakoś ciekawa. Nie musisz się potem chwalić – samo wyjdzie, że coś wiesz. I staraj się nie urazić nauczyciela, gdyby miał być zazdrosny, że wiesz coś, czego on nie wie. Nauczyciel też ma swoją godność i wrażliwość. Jak rozmawiasz na lekcji albo patrzysz w telefon – on lub ona bierze to do siebie. Nie wolno robić ludziom przykrości. A nauczyciele w zdecydowanej większości żyją szkołą i wiążą się z uczniami emocjonalnie – nawet gdy tego nie widać. To jest akurat jasna, ludzka strona szkoły. Szkoła już od dawna (dzięki Bogu) nie wychowuje. Ale to podskórne, emocjonalne życie szkoły uczy nas życia, bo samo jest właśnie życiem. I to nie życiem „na próbę”, bo przecież żyjemy już teraz, a nie tylko „przygotowujemy się do dorosłego życia”. Kategorie dzieciństwa i dorosłości dziś się już zacierają. To nowa sytuacja. Możesz się cieszyć, że jesteś wśród pionierów jakiegoś nowego, bardziej uczciwego układu między starszymi i młodszymi. Tak jak my, rodzice i nauczyciele, cieszymy się, że udało nam się taki nowy układ ostatnio wymyślić i wcielić w życie. Wszyscy musimy się nauczyć, jak to działa. Za parę lat, jak będziecie mieli własne dzieci, zaczniecie korygować nasze błędy. Ale tak czy inaczej dziś tworzymy coś razem. To jest trudne, ale fascynujące. Szkoła ma swoją ideologię. Zawsze. I zawsze są w niej obłuda, kołtuństwo i bezmyślność. Ale też zawsze jest w niej trochę prawdy. Wiem, że ideologia szkolna i propaganda, którą wciskają Ci w uszy, mierzi i odstręcza, a ci koledzy, którzy jej bezkrytycznie ulegają, budzą politowanie. Ale pamiętaj, że ideologia w jakiejś mierze i do Ciebie wniknie. Nikt nie jest całkiem odporny. Staraj się więc ją przemyśleć i ustalić, co jest w niej prawdą. Najważniejszy, globalny element szkolnej ideologii od sześćdziesięciu z grubsza lat jest następujący: szkoła ma uczyć nie wiedzy pamięciowej, lecz samodzielnego myślenia. To prawda, ale pamiętaj, że jak się nie ma nic w głowie, to nici z myślenia. A gdy zamiast prawdy myśli się tylko o tym, żeby mieć i wypowiedzieć „własne zdanie”, to nici z mądrości; słyszysz wtedy tylko siebie. Więc na koniec (ładnie jest czasem zacząć zdanie od „więc”) chcę powiedzieć Wam coś, co może w naszych czasach najtrudniej przyjąć: prawda jednak istnieje! I jest ważniejsza od własnego zdania i wyrażania własnej osobowości. Cała ta biedna, zakłamana, czasem śmieszna, czasem straszna szkoła wyrosła z wiary ludzkości w to, że jest jakaś prawda i że pokorny a wytrwały umysł może coś z niej uszczknąć. To jest prawdziwa i nieśmiertelna idea szkoły. A co do reszty, to czytajcie „Ferdydurke”, miłe dzieci. I dobrego roku szkolnego 2016/17 dla wszystkich! Thanks for reading me 🙂Autor mema nieznany, ale jest super.
Taki list powinni dostawać wszyscy uczniowie dziecko. List został napisany z myślą o uczniach klasy iii szkoły podstawowej, mimo że pedagog napisał go do swoich uczniów, powinien go przeczytać każdy z nas. Po uprzednim wydruku na odpowiednim arkuszu papieru i złożeniu wygląda. Sp szkoła podstawowa nr im.
Podziękowania dla rodziców, które na koniec roku szkolnego składają im nauczyciele i wychowawca klasy, to jedna niepisanych tradycji, która na stałe zakorzeniła się w polskim szkolnictwie. Nie można bowiem zapominać, że wyniki w nauce nie są wyłączną zasługą uczniów i nauczycieli, ale także właśnie rodziców. Mając to na uwadze, wyrażenie wdzięczności za ich poświęcenie jest jak najbardziej w dobrym tonie. Jak to zrobić? Poniżej zamieszczamy kilka ciekawych propozycji. Podziękowania dla rodziców od wychowawcy klasy – tekst Pierwszą osobą, która powinna złożyć podziękowania rodzicom swoich podopiecznych, jest wychowawca klasy. Osoba pełniąca tę funkcję zwykle nie przemawia wyłącznie w imieniu swoim, ale także całego grona pedagogicznego. Szanowni rodzice!W imieniu całego grona pedagogiczne, wszystkich pracowników szkoły, naszych uczniów i swoim własnym, pragnę złożyć Państwu najserdeczniejsze podziękowania za wszystko, co zrobiliście w mijającym roku szkolnym. Za waszą ciężką pracę na rzecz szkoły – dziękuję, że zawsze mogliśmy liczyć na Państwa pomoc. Za wspieranie wszystkich działań ciała pedagogicznego na rzecz naszych wychowanków – bez Państwa ci wspaniali młodzi ludzie nie osiągaliby tak niesamowitych i z każdej strony imponujących wyników w nauce. Szczególne podziękowania pragnę złożyć na ręce członków rady rodziców, którzy swoim zaangażowaniem skutecznie wspierali działalność naszej szkoły. Wszyscy doskonale zdajemy sobie sprawę, jak wiele wysiłku kosztowało Państwa piastowanie waszych funkcji – dziękuję za to! Kolejne wyrazy wdzięczności pragnę skierować w stronę rodziców reprezentujących wszystkie klasy, których praca miała nieoceniony wpływ na naszych uczniów. Pragniemy życzyć Państwu dalszej wytrwałości i kolejnych sukcesów w waszych rodzicielskich obowiązkach i tych, które podejmujecie z własnej woli, tylko po to, by wspierać naszą małą społeczność. Życzymy Państwu wszelkiej pomyślności w życiu osobistym i zawodowym. Jednocześnie pragniemy wyrazić szczerą nadzieję, że nasza współpraca będzie równie owocna w zbliżającym się wielkimi krokami nowym roku szkolnym. Rodzicom i ich pociechom życzymy słonecznych wakacji, obfitujących w beztroskie dni. Zobacz też: Życzenia dla rodziców Podziękowania dla rodziców na koniec roku szkolnego Oczywiste jest, że na koniec roku szkolnego, uczniowie powinni podziękować i złożyć życzenia swoim nauczycielom, ale nie tylko im. Podziękowania należą się także rodzicom – osobom, które w największym stopniu wpływają na ich osobowość. Najdrożsi rodzice!W tym wyjątkowym dla nas wszystkich dniu, pragniemy złożyć na wasze ręce podziękowania – za cały wasz trud i wysiłek, który włożyliście w nasze wychowanie. To dzięki waszej miłości i trosce możemy rozwijać skrzydła i każdego dnia stawać się bardziej dojrzałymi ludźmi. To dzięki waszemu wsparciu stoimy tu dziś, pełni dumy z naszych osiągnięć. Za to wszystko pragniemy wam dziś podziękować! Sprawdź: Piosenki dla rodziców Podziękowanie dla rodziców od nauczyciela Choć wychowawca zawsze składa życzenia w imieniu całego ciała pedagogicznego, najczęściej jest tak, że kilka słów od siebie dodają także pozostali nauczyciele i dyrekcja szkoły. Szanowni rodzice!W imieniu dyrekcji naszej szkoły i całego grona pedagogicznego, pragnę złożyć wam najserdeczniejsze podziękowania za zaangażowanie i wspaniałą, niezwykle inspirującą atmosferę, która towarzyszyła wszystkim waszym działaniom podejmowanym wspólnie z ciałem pedagogicznym. Za wasz wkład w organizację życia klasowego i szkolnego. Największe podziękowania należą się wszystkim wam za wychowanie tak wspaniałych młodych ludzi, którzy przez ostatnie dziesięć miesięcy udowodnili nam, że są znacznie dojrzalsi, niż wskazuje na to ich wiek. Dziękuję, w imieniu wszystkich pracowników szkoły i swoim własnym. Mija kolejny rok szkolny. Z tej okazji chciałam podziękować wszystkim rodzicom za współpracę z ciałem pedagogicznym, za cały wkład w indywidualny rozwój dzieci oraz za aktywne uczestnictwo w życiu szkoły. W imieniu dyrekcji, grona pedagogicznego i swoim własnym, pragnę skierować do wszystkich rodziców najserdeczniejsze i pełne wdzięczności podziękowania za ich wielki dar, w postaci zaangażowania w życie szkoły. To właśnie Państwa bezinteresowne poświęcenie sprawia, że to miejsce stwarza najlepsze warunki do kształtowania młodych umysłów. Zakończenie roku szkolnego to najlepsza okazja, by wyrazić pełne wdzięczności podziękowania. W imieniu grona pedagogicznego, dyrekcji naszej szkoły i swoim własnym, kieruje je do wszystkich rodziców, którzy w ciągu ostatnich dziesięciu miesięcy aktywnie wspierali nas na różnych polach, angażując się w życie społeczności uczniowskiej. Zobacz też: Wiersz dla mamy – piękne i wzruszające wiersze nie tylko na Dzień Matki Podziękowanie wychowawcy dla rodziców Podziękowanie wychowawcy dla rodziców powinno mieć oficjalny wydźwięk. O ile w życzeniach dla uczniów pedagog może sobie pozwolić na nieco swobodniejszą konwencję, to w słowach dedykowanych rodzicom ta może być niemile widziana. Drodzy rodzice!Spotykamy się tu wszyscy w niezwykle podniosłym dniu. Dziś wasze pociechy, a nasi wychowankowie, otrzymują promocję do kolejnej klasy, kończąc mijający rok szkolny bogatsi w nową wiedzę. Wasza pomoc jak zwykle okazała się nieoceniona. To wy każdego dnia pracowaliście wspólnie z dziećmi po dzwonku obwieszczającym koniec ostatniej lekcji. To wy dbaliście o to, żeby nasi uczniowie zawsze byli wzorowo przygotowani do zajęć. Jesteście wspaniali! Kolejne serdeczne podziękowania należą się wam za całą okazywaną nam życzliwość. Zawsze służyliście szkole pomocną dłonią, angażując się w sprawy społeczności uczniowskiej – klasowej i szkolnej. Nawet na moment nie ustawaliście w działaniach podejmowanych dla dobra dzieci, a nasza współpraca zawsze była owocna i niezwykle inspirująca. Jednocześnie pragnę wyrazić głęboką nadzieję, że w nadchodzącym roku szkolnym nadal będziecie wspierać szkołę swoją inicjatywą, za co już teraz dziękuję w imieniu dyrekcji, grona pedagogicznego i swoim własnym. Podziękowania dla rodziców to jedna z najpiękniejszych tradycji w polskim szkolnictwie. Słowa wypływające prosto z serca zawsze trafiają dokładnie w ten punkt, w który trafić powinny. Niezmiernie cieszymy się, że podziękowania dla rodziców od nauczyciela to wciąż kultywowany zwyczaj, który z całą pewnością szybko nie zaniknie. Zintegrowana Platforma Edukacyjna. Strona główna Karty pracy dla klas I–III szkoły podstawowej. Powrót. Rylan wsiadając dzisiaj po szkole do samochodu, powiedział, że czuł się zakłopotany, gdyż płakał w szkole. Matka zapytała go, co go tak zasmuciło, na co syn odpowiedział, że płakał ze szczęścia w związku z listem, który nauczycielka dała uczniom jego klasy. Kiedy matka przeczytała list też Uczniowie,W następnym tygodniu przystąpicie do testów. Wiem, jak ciężko pracowaliście, ale jest coś, bardzo ważnego, o czym musicie testach nie będzie oceniane wszystko to, co czyni was wyjątkowymi i unikalnymi. Ludzie, którzy tworzą te testy i oceniają je, nie znają Was tak, jak ja was znam, i z pewnością nie tak, jak znają was wasze wiedzą, że niektórzy z was mówią dwoma językami, ani że uwielbiacie śpiewać czy rysować. Nie widzieli Waszego naturalnego talentu do tańca. Nie wiedzą, że Wasi przyjaciele mogą na Was liczyć, a Wasz śmiech potrafi rozjaśnić najciemniejszy dzień, ani tego , że wasza twarz robi się czerwona, kiedy czujecie się zawstydzeni. Nie widzieli waszego zaangażowania w sport ani zaciekawienia przyszłością, ani jak pomagacie swojemu młodszemu rodzeństwu po szkole. Nie wiedzą, że jesteście uprzejmi, godni zaufania i rozważni, ani że każdego dnia staracie się by być testów pokażą coś, ale nie pokażą wszystkiego. Te testy nie definiują was. Jest wiele sposobów, aby pokazać swoją mądrość. Jesteście mądrzy. Jesteście wystarczająco mądrzy. Jesteście światłem, które rozświetla mój dzień i powodem, dzięki któremu jestem szczęśliwa przychodząc do pracy każdego dnia. Pamiętajcie, że nie ma sposobu, aby zmierzyć wyjątkowość, która tworzy o co chcę prosić, to to, abyście dali z siebie wszystko. Pracowaliście na to od przedszkola i teraz jesteście gotowi! Wierzę w was!Potrzebujemy nie tylko więcej takich nauczycieli, ale także więcej takich ludzi na świecie. Trzecia strona medaluJedni narzekają na testy, że bezdusznie oceniają młodych ludzi i ich umiejętności. Tam, gdzie się ich nie stosuje, rodzice walczą o ich wprowadzenie, gdyż inaczej trudno stwierdzić, czy nauczyciel właściwie wykonuje swoją pracę i czy szkoła jest na właściwym wiemy z całą pewnością – wprowadzają do naszego życia wiele stresu. Boimy się konsekwencji błędów – a mogą one rozciągnąć się na całe życie. Są testy, z których ocena waży na całej przyszłości się uczniowie, rodzice i nauczyciele. Ale w tej całej machinie życia trzeba nadal być człowiekiem – wrażliwym, pełnym miłości i ciepła. jeśli nas to wzrusza, to znaczy, że otrzymujemy tego ciepła zbyt temu zaradzić? Im więcej dajesz, tym więcej do Ciebie wraca. Pomyślmy, jak okazać to ciepło i miłość ludziom wokół szkoleniaRozwój emocjonalnyPolecane ArtykułyJak wspierać rozwój dziecka w wieku 1-2 lataJak wspierać rozwój dziecka w wieku 3-6 latJak wspierać rozwój dziecka w wieku 7-10 lat 2. Ograniczać czytanie obszernych lektur do rozdziałów istotnych ze względu na omawianą tematykę, akceptować korzystanie z nagrań fonicznych, w wyjątkowych przypadkach z ekranizacji, jako uzupełnienia samodzielnie przeczytanych rozdziałów. 3. Kontrolować stopień zrozumienia samodzielnie przeczytanych przez ucznia poleceń,
03 listopad 2016Od tego roku zaczęłam z dziećmi korespondować z inną klasą. Dzieciaki na pomysł pisania listów zareagowały bardzo pozytywnie. W zasadzie nakręciłam ich już w zeszłym roku szkolnym, gdy tylko zetknęłam się z tym projektem. Cały poprzedni rok ćwiczyliśmy ładne i estetyczne pismo. W poszukiwaniu klasy, z którą piszemy listy pomogła mi moja własna wizja tego zależało mi, aby każdy uczeń miał swojego odbiorcę, związku z tym szukałam klasy 24 osobowej. Ani mniej, ani więcej. Wynikało to głównie z tego, że wszyscy chcieli wziąć udział w korespondowaniu. Jest to oczywiście o tyle trudne, że zasiadamy do pisania dopiero wtedy, gdy jest 100% frekwencja, jednak jeszcze ciężej jest mi sobie wyobrazić sytuację, w której połowa klasy pisze listy, a druga połowa nie. Listy piszemy, oczywiście, na ze śląska, więc chciałam, aby ta druga klasa była z jakiegoś innego województwa. Skrycie marzyłam o jakimś dużym mieście (Warszawa, Kraków, Wrocław), aby dzieciaki mogły powymieniać się informacjami na temat swojej miejscowości, regionu, okolicy, ale także (!), aby zachęcić ich w klasie trzeciej do odwiedzenia tego też o jakiejś integracyjnej wycieczce, jeśli dzieciaki z obu klas wyraziłyby takie klasy do wspólnego korespondowania? Dołącz do naszej grupy na Facebooku :)A więc tak:Udało mi się nawiązać współpracę z Kamilą Modelską, wychowawczynią klasy II B. Tak się fajnie złożyło, że uczniowie tej klasy mieszkają niedaleko Warszawy, więc po uzgodnieniu wszystkich szczegółów zabraliśmy się do roboty!Pisanie listów podzieliłam na cztery części. Na pierwszej robiliśmy własnoręcznie koperty (korzystając z techniki origami). Dzieciaki świetnie się bawiły przy ich ozdabianiu. Druga część polegała na omówieniu budowy listu i jego treści. Uczyliśmy się również poprawnego adresowania. Trzecia część, to pisanie. Ta część zdecydowanie zajęła nam najwięcej czasu. I ostatnia, to wspólne wybranie się na pocztę i wysłanie przesyłki. Bardzo pomocna nam była pani w okienku, która ku naszemu zaskoczeniu udzieliła dzieciakom instrukcji, co i w jakiej kolejności wykonuje, aby nasza przesyłka dotarła do ułatwienia pisania dzieciaki dostały ode mnie kolorową kartkę z liniaturą (plik jest dostępny na końcu wpisu).Było miejsce na datę, nagłówek, treść i podpis. Początek listu mieliśmy wspólny ( pisaliśmy jako pierwsi), ponieważ poświęciliśmy go na przedstawienie podstawowych informacji o sobie. Potem dzieciaki dopisywały, co tylko chciały. Propozycji padało wiele - niektórzy korzystali z gotowców, a niektórzy byli bardziej oczywiście było multum, ale starałam się na bieżąco je poprawiać. Mam nadzieję, że z czasem będzie ich coraz mniej...Jakiś czas temu dostaliśmy fotki, jak druga klasa otwiera i czyta nasze listy. Widać radość! :)Grupa na FacebookuDołącz do nas
Xyc2hT. 409 396 367 0 352 321 468 106 139

list do ucznia klasy 3