Edukacja polonistyczna: Witajcie Pierwszaki!Z Elementarza wykonajcie zadanie 1 ze strony 15. Uzupełnijcie zdania opisujące niezapominajkę. Uzupełnione zdania zapiszcie w zeszycie w linie. niezapominajka Zadanie 2 ze strony 15 wykonajcie ustnie. Edukacja matematyczna: Z Ćwiczeń do matematyki część 2 wykonajcie zadania 1, 2 i 3 ze strony 38, oraz napiszcie pięknie liczbę 20. Edukacja przyrodnicza: Z Ćwiczeń część 4 wykonajcie zadania 5 i 6 ze strony do zadania 5. Czynności wykonywane przez rolnika na łące: 1. Kosi. 2. Grabi. 3. Ustawia w stogi. 4. Zwozi. Wychowanie fizyczne: Wykonajcie ćwiczenia: Zajęcia z wychowawcą: Przeczytajcie pięknie wiersze: KłamczuchaJan Brzechwa „Proszę pana, proszę pana,Zaszła u nas wielka zmiana:Moja starsza siostra BronkaZamieniła się w skowronka,Siedzi cały dzień na bukuI powtarza: kuku, kuku!”„Pomyśl tylko, co ty pleciesz!To zwyczajne kłamstwa przecież.”„Proszę pana, proszę pana,Rzecz się stała niesłychana:Zamiast deszczu u sąsiadaDziś padała oranżada,I w dodatku całkiem sucha.”„Fe, nieładnie! Fe, kłamczucha!”„To nie wszystko, proszę pana!U stryjenki wczoraj z ranaAbecadło z pieca spadło,Całą pieczeń z rondla zjadło,A tymczasem na obiedzieMiał być lew i dwa niedźwiedzie.”„To dopiero jest kłamczucha!”„Proszę pana, niech pan słucha!Po południu na zabawieUtonęła kaczka w nie wierzy? Daję słowo!Sprowadzono straż ogniową,Przecedzono wodę sitem,A co ryb złowiono przy tym!”„Fe, nieładnie! Któż tak kłamie?Zaraz się poskarżę mamie!” SamochwałaJan Brzechwa Samochwała w kącie stała I wciąż tak opowiadała: Zdolna jestem niesłychanie, Najpiękniejsze mam ubranie, Moja buzia tryska zdrowiem, Jak coś powiem, to już powiem, Jak odpowiem, to roztropnie, W szkole mam najlepsze stopnie, Śpiewam lepiej niż w operze, Świetnie jeżdżę na rowerze, Znakomicie muchy łapię, Wiem, gdzie Wisła jest na mapie, Jestem mądra, jestem zgrabna, Wiotka, słodka i powabna, A w dodatku, daję słowo, Mam rodzinę wyjątkową: Tato mój do pieca sięga, Moja mama – taka tęga, Moja siostra – taka mała, A ja jestem – samochwała! Wykonajcie ćwiczenia online:

Do cukierni, do Lidki i Ziutki na plotki. I ciacha żrą. Zatańcz z nią wieczorem - jej uśmiech tak słodki. Wargi jej drżą. Jakaś jeśtem w twych ramionach taka mala. Mógłbyś wziąć mnie na ręce i nieść. Taka jeśtem zmęciona i nieśmiala. Tylko pieść mnie, ach, pieść mnie, ach, pieść. Nie ściskala, mężula patrzala.

Więcej wierszy na temat: Obyczaje « poprzedni następny » "Proszę pana, proszę pana, Zaszła u nas wielka zmiana: Ziobro zmienił się w Katona Kracząc przy tem niczem wrona: Ten pan już nikogo, nigdy Nie zabije! Drań przebrzydły" "Pomyśl tylko, co ty pleciesz, To zwyczajne kłamstwo przecież" "Proszę pana, proszę pana, Rzecz się stała niesłychana: Zero ktoś wyśmiewa za to, Że się zajął zmarłym tatą. Chce go wskrzesić. Czy pan słucha?" "Fe, nieładnie! Fe, kłamczucha!" "To nie wszystko, proszę pana! Miał rozprawę Zbyszek z rana I przeprosić ma Doktora, To dla niego straszna zmora Ma zapłacić, przepraszając, A niewinny jest jak zając." "To dopiero jest kłamczucha" "Proszę pana, niech pan słucha! Zbierać chce tantiemy Ziobro. Nie zapłacisz, szczuje kobrą. Praw autorskich się domaga, A brat jego, to nie blaga, Ma opluwać w TVPiS-e Europę. Tuż po Lisie." "Fe, nieładnie! Któż tak kłamie? Kaczej się poskarżę mamie." Dzięki panie Janie... Napisany: 2008-09-16 Dodano: 2008-09-17 01:28:23 Ten wiersz przeczytano 2665 razy Oddanych głosów: 4 Aby zagłosować zaloguj się w serwisie « poprzedni następny » Dodaj swój wiersz Wiersze znanych Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński Juliusz Słowacki Wisława Szymborska Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński Halina Poświatowska Jan Lechoń Tadeusz Borowski Jan Brzechwa Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer więcej » Autorzy na topie kazap Ola Bella Jagódka anna AMOR1988 marcepani więcej »

Wyłącznie takie konstrukcje uznawane są za wzorcowe… – Razi mnie zwrot „jak państwo widzicie” (zamiast „jak państwo widzą”) w ustach polityków, prezenterów pogody i innych osób, których się często słucha. Bylejakość coraz mniej ludzi porusza, ale nie musimy się na nią zgadzać, prawda? Pięknie, modnie, starannie umalowana i ubrana prezenterka powinna równie pięknie i starannie dbać o poprawną polszczyznę. Może warto o tym przypomnieć w „Angorze”? (e-mail nadesłany przez internautkę). Zwrot jak państwo widzicie, a także inne, np. jak państwo słyszycie, jak państwo sądzicie, są w obiegu publicznym niezwykle częste, żeby nie powiedzieć nagminne. Mówią tak – jakżeby inaczej – nie tylko politycy, ale i eksperci rozmaitych dziedzin zapraszani do programów telewizyjnych i radiowych, a przede wszystkim dziennikarze mediów mainstreamowych. I właśnie do żurnalistów występujących na wizji należy mieć najwięcej pretensji o sprzeniewierzanie się standardom polszczyzny. Gdyby oni wypowiadali się nienagannie, być może inni, słysząc to, jakoś by się zreflektowali, że popełniają uchybienie, i wcześniej czy później nauczyli właściwych zwrotów. A wzorcowymi zwrotami zawsze były i są połączenia rzeczownika państwo (tutaj w znaczeniu ‘pani i pan, panie i panowie’) z formami czasownikowymi w 3. os. wszystkich czasów, np. państwo robią, piszą, słuchają; państwo robili, pisali, słuchali; państwo zrobią, napiszą, posłuchają. Takie było rozstrzygnięcie normatywne wydawnictw poprawnościowych dawnych (np. Słownika poprawnej polszczyzny PWN pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Warszawa 1973, s. 488) i takie jest stanowisko w tej sprawie leksykonów nowych z Wielkim słownikiem poprawnej polszczyzny PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego na czele (Warszawa 2004, s. 746). Wyłącznie więc tak należy mówić (i pisać), kiedy w grę wchodzi polszczyzna oficjalna, w której obowiązuje styl wysoki. W odmianie potocznej, środowiskowej wymagania stawiane użytkownikom języka są liberalniejsze. To w niej właśnie pojawiły się i z czasem upowszechniły konstrukcje ze słowem państwo i orzeczeniem w 2. os. np. państwo robicie, piszecie, słuchacie; państwo robiliście, pisaliście, słuchaliście; państwo zrobicie, napiszecie, posłuchacie. Niewykluczone, że zaczęto się posługiwać takimi sformułowaniami przez analogię do zwrotów robisz pan, piszesz pan, słuchasz pan itd., po wojnie dość popularnych. Jak łatwo się domyślić, w tym wypadku usterka gramatyczna polegała na łączeniu słowa pan z formą czasownikową 2. os. zamiast z formą 3. os. l. poj. robi pan, pisze pan, słucha pan. Akurat te konstrukcje na dobre wyszły z użycia, za to ich odpowiedniki pluralne trzymają się mocno, a potwierdzeniem tego stanu rzeczy jest przenikanie ich do polszczyzny wzorcowej. Niestety, ostatnio nie do rzadkości należą opinie płynące ze środowiska intelektualnego (również językoznawczego), że wypowiedzenia ze słowem państwo i orzeczeniem w 2. os. pozostają krótsze i poręczniejsze w użyciu, a przez to można je już tolerować w stylu wysokim. Naturalniej przecież powiedzieć: posłuchajcie państwo tego, co mam do powiedzenia niż niech państwo posłuchają tego, co chcę powiedzieć bądź szanowni państwo, proszę posłuchać tego, co mam do powiedzenia. Szczególnie partykuła niech z odpowiednią formą czasownika w czasie przyszłym – pada argument – brzmi dosyć protekcjonalnie i przypomina niegdysiejszy sposób zwracania się do służących (niech Marysia pozbywa naczynia itp.). Cóż, mnie te argumenty nie przekonują. Niech Państwo nadal mówią i piszą zgodnie z najwyższymi standardami polszczyzny. Proszę o to, by byli Państwo temu wierni zawsze. MACIEJ MALINOWSKI

proszę pana niech pan słucha